Het Wereld Natuur Fonds en West-Papua
Zoals gezegd, brengt het Wereld Natuurfonds West-Papua in kaart. Het inventariseert flora en fauna en de bestaanswijzen van de bewoners. Het verzekert dat het bestaansrecht van de bewoners niet in het gedrang zal komen. Hoe kan dat? De kaart is een merkwaardig ding. Het is een model, een schematische weergave van wat in kaart wordt gebracht. De kaart laat van alles weg. Het reduceert de werkelijkheid tot een schema, een beeld. Wie de kaart gebruikt, ziet alleen wat in beeld is gebracht. Het overige bestaat niet .Een kaart is buitengewoon handig. Als een rivier op een kaart is ingetekend, kun je de loop van de rivier volgen. Maar je weet niet of de rivier snel stroomt, vol vis zit of krokodillen, in het droge seizoen droog staat enz. De kaart biedt een reductie van de rivier. Natuurlijk kun je ook een viskaart van de rivier maken en een seizoenskaart en deze combineren. Dan nog blijft het een reductie. Een kaart is daarom ook eenvoudig te misbruiken. Wat ontbreekt aan een kaart is het onzichtbare dat er wel degelijk is. De kwaliteit van de dingen en de mensen en hun bestaan. De manier waarop zij leven of er zijn. Hoe ze bestaan en op elkaar inwerken. Uiteraard weet het Wereld Natuurfonds dit wel. We weten ook dat wanneer een gebied ophoudt een witte vlek op de kaart te zijn, het wordt ingelijfd in de moderniteit. In kaart brengen is in de geschiedenis vaak hetzelfde gebleken als om zeep brengen van een cultuur. Dat is een dilemma, ook voor het Wereld Natuurfonds in West-Papua. Wiens bestaansrecht is in het geding?
