Beethoven en het hondje

Hij kwam aanhobbelen uit een doodlopend straatje. Ik moest denken aan de Monschein Sonate.. was het Beethoven? Doof,  niet mank zoals de man die het steegje uitkwam en het plein opliep, om zich heen keek en niemand aan het werk zag. Toch was het plein  overhoop gehaald, links en rechts stapels uit het wegdek gehaalde stenen en overal zand, nat geregend zand. Niemand, wel een hond die ook al leek te hinken.  Bij de lantaarnpaal tilde hij zijn poot op en dribbelde naar de man. Ze hoorden bij elkaar of deden alsof zoals wel vaker voorkomt tussen een wandelaar en een hond. Het plein was hun remise. Hier eindigde het dagelijks loopje van de twee. Althans, van hier keerden ze terug, daalden het straatje af, voorzichtig hobbelend en dan sneller dankzij het been van de man. De hond begon te rennen, zomaar of het moest de vrouw zijn die uit het raam riep 'Beethoven'... De vrouw riep nog eens 'Beethoven' en ook de man begon vlugger te lopen. Hij knoopte zijn jas open, streek door zijn haren, de wind nam het over en langzaam begon hij lichtjes te zweven, eerst nog vlak boven de grond, zijn benen intrekkend, zijn jas fladderend om hem heen. Steeds meer mensen hingen uit de ramen en Beethoven groette minzaam, terwijl zijn jas opbolde en hij nu bijna de hond had ingehaald, boven de hond begon te vliegen alsof deze zijn prooi was die hem niet mocht ontsnappen. Sommige vrouwen probeerden de man aan te raken wanneer hij voor hun raam langs vloog of hem door de haren te strijken en woordjes in zijn oor te fluisteren. Wisten ze dan niet dat hij doof was? De man lachte, zijn hond blafte. Plotseling vloog de man een openstaand raam binnen. De hond rende het huis in, de trap op, trof zijn meester  in de stoel. En zo geschiedde elke dag.

de klok van Venetië

Hoe laat is het in Venetië ? Het is licht. Er is geen schaduw. De luiken zijn gesloten. Maar ... de straat glanst!

The Diver of Leonardo da Vinci

 

This picture is also the introduction to the Stone Gods of Jeanette Winterson in my boekbesprekingen.blogspot.com ( back to the startpagina) Why? This body outfit is a good example of imagination and science fiction, representing the past and the future as we see around us in the present.

Charlie Bloem, a Dutch novel about the Black Madonna

Recently published  by lulu.com

 

A Dutch novel about the appearance of a black Madonna

by Derk Cools

plastic bay, curacao

Lost and found little leg of a plastic puppet on a pole at the beach

Lost and found little leg of a plastic puppet on a pole at the beach

Zelfportret

"DE LEZER MAAKT HET BOEK COMPLEET"

"Charlie Boem" interview met Derk Cools. 

Nel Casimiri in het Antilliaans Dagblad, maandag 2 februari 2015.

Creativiteit

Gepikt uit Brainpickings.org

Uit interviews met de dichter Mark Strand (April 11, 1934–November 29, 2014)

'Most of our experience is that of being a witness. We see and hear and smell other things.'

En

'The idea is to be so… so saturated with it that there’s no future or past, it’s just an extended present in which you’re, uh, making meaning. And dismantling meaning, and remaking it.'

Kunst in actie

In het eerste verhaal van Tove Jansson's Fair Play, Changing Pictures, lees ik: As she watched Joanna rehang pictures, it seemed to her that lots of things, including their life together, fell into perspective and into place, a summary expressed in distance or self evident clustering. The room had changed completely.

Bladerend in een oude Vrij Nederland las ik dat in sommige musea in Nederland schilderijen worden geëxposeerd op wanden die daarmee meer in overeenstemming zijn  gebracht en dat ook gereedschappen en materialen van de schilders worden tentoongesteld.

Hergeboorte van kunst in actie, kunstenaars ten voeten uit.