La Ruta Maya (Centraal-Amerika) en de Baliemvallei (West -Papua) een gedicht als ruïne

In het jaar 2004 reisde ik langs de Ruta Maya. Ik schreef een kort essay over deze  Indiaanse cultuur als ruïne en een langer gedicht over de dode steden en de hedendaagse Indiaanse dorpen en stadjes in het regenwoud van Yucatan, Guatemala, Honduras en Belize. Het essay is geschreven in het Engels, het gedicht in het Nederlands. Ze horen  niettemin bij elkaar en zijn door mij enigszins  bewerkt.

 Onlangs schreef ik over de reis in de Baliemvallei op West-Papua een boekje Zeven dagen in de Baliemvallei, te bestellen bij lulu.nl  Het vormt een sensitieve geografie in de vorm van een dertigtal overpeinzingen.

De onderliggende verbindende ervaring is de melancholie. In de Baliemvallei om wat aan cultuur  - van de Papua's -  dreigt te vergaan en in Yucatan om wat  als Maya beschaving is  ten onder gegaan. Verleden en toekomst gaan een verbinding aan in het heden. De tijd maakt de mens tot de grote verliezer.

Ruta Maya, tempels en steden

 
 
                                Mijn Ruta May 

                                  een gedicht


Het gedicht volgt de reis door het Rijk der Maya’s in Midden-Amerika in het voorjaar van 2004 langs oude  Maya-steden Chichén  Itzá  en   Palénque,  Uxmál  en  Toniná,  Copán, Quiriguá, Tikál en Tulúm.

Het gedicht toont in zijn  regelbreuken, grammaticale verschuivingen en zijn hortend en stotend ritme, wat de tijd aanrichtte in de steden, tempels en pyramides, die tot ruïnes werden in het regenwoud. (zie hiervoor ook mijn Ruta Maya in het engels.)
     

My Haiku

Haiku.
Roland Barthes, a French author  and expert of Japanese literature in the twentieth century, wrote that we  are not able to really understand the Japanese verse called haiku. During my journey to South East Asia, I composed  travel haiku and published the poems in the booklet entitled With a Hat shading the Light - an allude to the Indonesian Wajang Play.

In the Dutch text, I stick to the basic haiku rule of three lines and the rhythm of 5-7-5 syllables. I abandoned this rule in  the English translation and focused on the number of sound units.  In the original Japanese haiku, Nature had always its place. This is not the case in the verses I wrote.  Here, I publish the poems out of their original context. I think this is acceptable, while the Japanese haiku traditionally  had been detached from a longer poem and had been set aside as a little stand alone verse.

Read on

Darwin, aardbeving en tsunami in Chili

Darwin, Aardbevingen en Tsunami

In hoofdstuk 16 van De Reis van de Beagle geeft  Darwin een nauwkeurige beschrijving van de aardbeving en tsunami in februari van het jaar 1835 bij Concepcion, in Chili. Het is wonderlijk hoe dicht hij de theorie  benadert van de verschuivende schollen en de platentectoniek , die pas in de twintigste eeuw is ontwikkeld. Hij trekt echter een andere conclusie namelijk 'dat zich hier - bij Concepcion - een enorme lavameer met een oppervlak van bijna tweemaal de Zwarte Zee uitstrekt onder een heel dunne laag vaste aarde.' Hij ziet ook een samenhang tussen aardbevingen en de actieve werking van vulkanen in de nabijheid. In hoeverre daarin  vandaag de dag enig geloof kan worden gehecht , weet ik niet.


Het hoofdstuk lijkt bijna een verslag van de recente aardbeving, versterkt door het beeld dat hij oproept wat de uitwerking van een dergelijke aardbeving op een modern land als Engeland zou hebben - een soort vooruitblik, bijna een profesie.

De kaart van West-Papua

De kaart van West-Papua

Het Wereld Natuurfonds is bezig de flora en fauna van West-Papua in kaart te brengen. Straks weten we meer van de natuur op het eiland, maar de Papua's weten altijd nog veel meer van hun natuurlijke omgeving. Ze wonen er al duizenden jaren en kennen hun land beter dan wie ook. Ze moesten wel, anders zouden ze gewoon niet meer leven. Hun kennis is dan ook van levensbelang ook al hebben ze die niet in kaart gebracht.

In mijn boek 'Zeven dagen in de Baliemvallei' is een kaartje van het land opgenomen. Het is een foto van een kaart, die een gids voor ons op tafel in het hotel uitspreidde. De namen van dorpen en stadjes, van rivieren en valleien zijn met de hand - zijn hand ? - ingeschreven. Ook meren, volkjes en traditionele hutten zijn aangegeven. Het is een persoonlijke kaart geworden, waarvoor ik de gids nog steeds dankbaar ben. Hij weet als de beste hoe groot het land is, hoe ver lopen het is van het ene dorp naar het andere - wat ik alleen weet door naar de schaal te kijken die ontbreekt.

Alleen hier om al heb ik achterin het boekje een paar basisgegevens over West-Papua opgenomen. Mijn gids zal er om moeten lachen als hij het hoort.




.